Το έναυσμα για τη δημιουργία αυτού του blog

Η μητέρα μου θεωρείται από τις καλύτερες μαγείρισσες από όλους όσους έχουν δοκιμάσει τα φαγητά της. Είμαι συνηθισμένη να με ρωτάνε φίλοι και γνωστοί πότε θα ξανακάνουμε τραπέζι. Εκφράζουν πολλές φορές την απορία γιατί δεν ασχολείται επαγγελματικά με αυτό το χόμπυ της. Γιατί πρόκειται για χόμπυ. Μαζεύει συνταγές από όποια πηγή βρίσκει, από εστιατόρια στα οποία ανακαλύπτει μια καινούρια σπεσιαλιτέ, ντόπιους κατοίκους για παραδοσιακά φαγητά, φιλικά σπίτια που επισκέπτεται, περιοδικά. Τις έχει οργανώσει σε τόμους κατά πηγή, είδος και αλφαβητική σειρά και έχει ευρετήριο για να μπορεί να τις βρίσκει. Δε μπορώ να υπολογίσω πόσες συνταγές έχει, πάνω από 1000 σίγουρα. Δεν τις έχει μαγειρέψει φυσικά όλες. Κάποιες τις έχουν προκαλέσει περισσότερο το ενδιαφέρον, κάποιες τις δίνουν ιδέες για να δημιουργήσει κάτι δικό της.
Μου έχει "κολλήσει" κι εμένα το μεράκι της για τη μαγειρική. Δεν έχουμε όμως πάντα τα ίδια γούστα. Π.χ. εμένα μου αρέσει να χρησιμοποιώ πολύ λιγότερο ελαιόλαδο στα φαγητά μου. Διαφωνούμε κιόλας πολλές φορές ποιος είναι ο βέλτιστος τρόπος παρασκευής, τι είναι πιο νόστιμο αλλά τελικά κερδίζουμε και οι δύο από τις διαφωνίες μας.
Το 2004 στη γιορτή μου, μου έκανε δώρο ένα σημειωματάριο ως συνταγολόγιο που είχε ήδη γράψει τις συνταγές που έφτιαχνε πιο συχνά. Στον πρόλογο έγραψε:

Χρόνια σου Πολλά
όμορφα, γλυκά και ισορροπημένα.
Αυτό το τετράδιο είναι ένα μικρό ενθύμιο για να σε συντροφεύει στις όμορφες και δημιουργικές στιγμές της κουζίνας σου!! Αγαπάς το καλό φαγητό γι'αυτό πιστεύω ότι θα γίνεις καλύτερη μαγείρισσα από μένα και στο εύχομαι!!!

Με πολύ αγάπη
στη μονάκριβή μου
η μαμά

Μου το έκανε δώρο γιατί τις παραπονιόμουνα ότι ποτέ δε θυμάμαι τις συνταγές απ' έξω όσες φορές κι αν της έχω φτιάξει και ότι κάθε φορά έπρεπε να την πάρω τηλέφωνο για να τη ρωτήσω για κάτι. Ήθελα κι εγώ ένα συνταγολόγιο όπως τα δικά της αλλά δεν ήξερα από που να αρχίσω.
Πριν έξι μήνες έψαχνα στο internet για το πως φτιάχνονται τα παπουτσάκια μελιτζάνες γιατί είναι από τα φαγητά που δε μας έχει φτιάξει ποτέ. Έπρεπε να διαβάσω πολλές συνταγές για να ξεκαθαρίσω τι μου ταιριάζει, μερικές δεν αναλύονταν αρκετά, με άλλες δε συμφωνούσα για την παρασκευή της μπεσαμέλ. Τελικά με τον τρόπο που τα έφτιαξα βγήκαν πολύ πετυχημένα; αλλά όταν την προηγούμενη εβδομάδα θέλησα να τα ξαναμαγειρέψω πάλι δε θυμόμουνα πως γίνονται. Οπότε ξαναέψαξα στο internet να βρω τις σελίδες που είχα επισκεφτεί και ξαναμάλωσα για άλλη μια φορά τον εαυτό μου που δεν κατέγραψα τη διαδικασία παρασκευής που ακολούθησα. Τις περισσότερες φορές το ξεχνάω.
Οπότε μου ήρθε η ιδέα. Γιατί να μην τις καταγράψω στο Internet αντί να της κρατάω μόνο σε ένα χειρόγραφο σημειωματάριο που μπορεί να το χάσω, να μου καταστραφεί. Με αυτό τον τρόπο θα τις μοιραστώ κιόλας με περισσότερο κόσμο. Έτσι κι αλλιώς αυτό κάνουμε αλλά σε μικρότερο κύκλο. Δοκιμάζουμε κάτι που μας αρέσει και ζητάμε από την οικοδέσποινα να μας αποκαλύψει πως το έφτιαξε, αυτοί που μας επισκέπτονται κάνουν το ίδιο και τελικά έχουμε μία συνταγή που ονομάζεται "Κουλουράκια Βάσως" ενώ δε τη γνωρίζουμε αυτή τη Βάσω αλλά κάποιος άλλος μας την έχει δώσει.
Σκοπός μου είναι να καταγράψω όλες τις συνταγές που ήδη μου αρέσουν. Οι περισσότερες θα είναι σίγουρα της μαμάς μου αλλά έχω και άλλες δικής μου έμπνευσης, συγγενών, φίλων κλπ. Ελπίζω κιόλας ότι και άλλοι θα μοιραστούν τα μυστικά τους, θα προτείνουν τις δικές τους συνταγές.